کلام رهبری موضوع (حرکت به سمت آینده)

«آیا فاصله ما و کشورهاى پیشرفته، پُرشدنى است یا نه؟»

من اعتقادم این است که بله؛ کاملاً پُرشدنى است. البته ممکن است از همان راهى که آنها رفته‌اند، ما نتوانیم برویم پُر کنیم؛ اما راههاى میانبُر در دنیا الى‌ماشاءاللَّه وجود دارد. این طبیعت آفرینش را که خدا به وجود آورده، ما درست نشناخته‌ایم. هزاران راه وجود دارد. یک راه، همان راهى است که این تمدّن صنعتى کنونى دنبالش رفته و پس از هر قدمى، قدم بعدى را به دنبال آورده است. ما چرا ناامید باشیم از این‌که دریچه جدیدى باز گردد و یک کشف تازه در دنیا بشود؟ یک روز الکتریسته کشف نشده بود؛ یعنى در دنیا وجود داشت، اما آن را نمى‌شناختند؛ ناگهان شناختند و به دست آمد. بله، نیروى بخار را شناختند. قبل از آن، آتش را نمى‌شناختند؛ اما بعد شناختند. چرا ما ناامید باشیم از این‌که مى‌توان در این دنیا چیز ناشناخته‌اى را مجدّداً شناخت؛ کمااین‌که هر روز چیزهاى ناشناخته‌اى شناخته مى‌شود. ما باید در این قسمت کار کنیم و به راهى برسیم که آن راه ما را به پیشرفتهاى علمىِ سریع، کاملاً مجهّز کند. علاجش هم فقط به این است که جوانان، بخصوص جوانانى که اهل علم و تحصیل و تحقیق هستند، به کار سخت بپردازند.
 
هر کارى هم بخواهید بکنید، در دوران جوانى مى‌شود کرد؛ یعنى در هر سه زمینه - هم در زمینه علمى، هم در زمینه تهذیب نفس، هم در زمینه ورزش - باید در جوانى کار کنید. البته همه مى‌دانند که در دوره پیرى، ورزش این‌قدر تأثیرى که در دوره جوانى دارد، ندارد؛ اما غالباً تهذیب نفس را نمى‌دانند. خیال مى‌کنند انسان باید بماند، پیر که شد، عبادت و تهذیب نفس کند؛ در حالى که آن وقت تهذیب نفس مشکل و گاهى محال است. در دوره پیرى، تهذیب نفس سخت است؛ اما در دوره شما - در دوره جوانى - تهذیب نفس خیلى آسان است. به‌هرحال، جوانان این سه کار را باید جدّى بگیرند.
 

کلام رهبری موضوع(جوانان ایران و جوانان دنیا)

جوانان ما و جوانان دنیا

شما مى‌دانید که جوانان در دنیا چگونه‌اند؛ گروههاى «رپ» و فلان و هزار نوع بلیّه اخلاقى و فکرى. جوانان دنیا واقعاً به هزار نوع ابتلائات مبتلا هستند. گروههاى «رپ» و این چیزهایى که حالا هست، زمان ما هم البته بود. زمان ما «بیتل»هاى معروف بودند که حالا شنیده‌ام پیرمرد شده‌اند. چند وقت پیش دیدم که در یک مجلّه خارجى شرح حالشان را نوشته‌اند که هر کدام کجا هستند و چه کار مى‌کنند. آن گرفتاریهاى روحى، آن عقده‌هاى روانى، آنها را به این وادیها مى‌کشاند. حالا کسانى که در کشورهاى عقب‌افتاده و دوردست از آنها تقلید مى‌کنند، نمى‌فهمند که آن بیچاره‌ها دچار چه بیمارى‌اى هستند! خیال مى‌کنند پیشرفتى است؛ در حالى که این یک انحطاط و سقوط است. در حالى که دنیا گرفتار چنین وضعى بود، جوانان ما آن‌طور وضعى داشتند. در ایران، جوان، سرشار، مستغنى، سربلند، بااحساس شادى عمیق در قلب خود، احساس انجام وظیفه، احساس روشن‌بودن هدف - که چه کار مى‌کند و براى که کار مى‌کند - و بحمداللَّه فائز و برخوردار به اعتلاى حقیقى و معنوى بود که خداى متعال به او داده بود.

من یک مثال کوتاه هم بزنم و پاسخ سؤال شما را به پایان ببرم. در دوره جنگ که شما متأسّفانه اعتلاى آن دوره را درک نکردید - البته جنگ را درک نکردید و این تأسّف ندارد؛ اما آن خصوصیات بى‌نظیر را شما درک نکردید و آدم افسوس مى‌خورد - جوانان هجده و بیست ساله‌اى که در سنین شما بودند، از لحاظ لطافت و صفاى معنوى، گاهى به حدّ عارفى که چهل سال در راه خدا سلوک کرده بود، مى‌رسیدند! آدم این را در وجود آنها احساس مى‌کرد. کم هم نبودند؛ فراوان بودند. من همان وقتها در مقابل چنین جوانانى که قرار مى‌گرفتم، احساس خضوع حقیقى مى‌کردم؛ نه این‌که بخواهم تواضع کنم. دیده‌اید انسان در مقابل بزرگى که قرار مى‌گیرد و کمالات او را که مى‌بیند، ضعف خودش را مى‌فهمد! من همان احساس را در مقابل یک جوان بسیجى و یک جوان رزمنده در خودم مى‌دیدم و مى‌یافتم. آن فضا، چنان فضایى بود که مى‌توانست یک جوان معمولى را این‌گونه متحوّل کند.

ادامه مطلب

بیانات مقام معظم رهبری موضوع (جوانان)

وقتى با جوانان هستم و در محیط جوان قرار دارم، احساس من مثل احساس کسى است که در هواى صبحگاه تنفّس مى‌کند؛ احساس تازگى و طراوت مى‌کنم. آن چیزى هم که معمولاً در ملاقات با جوانان، اوّل بار به ذهن من مى‌رسد و بارها به آن فکر کرده‌ام، این است که آیا اینها خودشان مى‌دانند که چه ستاره‌اى در جبینشان مى‌درخشد؟ من این ستاره را مى‌بینم؛ اما آیا خودشان هم مى‌بینند؟ ستاره جوانى، ستاره بسیار درخشان و خوش‌طالعى است. اگر جوانان این گوهر قیمتى و بى‌نظیر را در وجود خودشان حس کنند، فکر مى‌کنم که ان‌شاءاللَّه از آن خوب استفاده خواهند کرد.البته به‌راحتى نمى‌شود طى کرد. این شرطى که شما گذاشتید، کار مرا در پاسخ دادن خیلى مشکل مى‌کند. هیچ راه جدّىِ مهم را واقعاً نمى‌شود به‌راحتى طى کرد. بالاخره اگر انسان مى‌خواهد به چیز باارزشى دست پیدا کند، باید مقدارى زحمت و تلاش را با خودش همراه کند - این ناگزیر است - منتها ببینید؛ من اساساً در بین این خصوصیّات مهمّى که جوانان دارند، سه خصوصیّت را خیلى بارز مى‌بینم، که اگر آنها مشخّص گردد، و اگر آنها به سمت درستى هدایت شود، به نظر مى‌آید که مى‌شود به این سؤال شما پاسخ داد. آن سه خصوصیّت عبارت است از: انرژى، امید، ابتکار. اینها سه خصوصیت برجسته در جوان است. اگر واقعاً رسانه‌ها در کمکهاى فرهنگى که به ما مى‌کنند - چه گویندگان مذهبى، چه گویندگان مسائل فکرى و فرهنگى، چه صدا و سیما و چه مدرسه‌ها - بتوانند این سه خصوصیت عمده را درست هدایت کنند، من خیال مى‌کنم که خیلى راحت مى‌شود یک جوان راه اسلامى را پیدا کند؛ چون اسلام هم چیزى که از ما مى‌خواهد این است که ما استعدادهاى خودمان را به فعلیّت برسانیم.